මාපිය කටයුතු සහ අවිහින්සාවාදය

අද කතාවෙ topic එක බලනකොටම නිකම් හරි බැරෑරුම් දෙයක් කියනවා වගේ හිතේවි. මේක මට කාලෙකට කලින් හම්බවෙච්ච ලිපියක තිබුන දෙයක්. අද කාලයේ හැටියට දෙමව්පියන්ට වගේම දෙමව්පියන් වෙන්න ඉන්න අයට ගොඩක් වැදගත් වේවි.

මම ලියන කතාව සිද්ධ වෙලා තියෙන්නෙ Dr.අරුන් ගන්ධි මහත්මයාට. මෙතුමා මහත්මා ගාන්ධි තුමාගෙ මුනුබුරෙක්. ඒ කියන්නේ මහත්මා ගාන්ධි තුමාගෙ දෙවෙනි පුතා වෙන මනිලාල් ගාන්ධි මහත්මයාගෙ පුතා.මනිලාල් ගාන්ධි මහත්මයාත් තමාගෙ තත්තාගෙ අඩි පාරෙ යමින් එතුමාගේ අවිහින්සාවාදය අගයපු මහත්මයෙක්.

මේ කතාව දෙස්තර අරුන් ගාන්ධි මහත්මයා පවසලා තියෙන්නේ University of Puerto Rico හිදි අවිහින්සාවාදි මාපිය කටයුතු සිදු කරන හැටි ගැන කරපු දේශනයකදි.
ඔන්න ඔහොමයි කතාවට පිවිසුම,

ඔය පහල පින්තූරයෙ ඉන්නෙ ගාන්ධි තුමා සහ එතුමාගෙ මුණුබුරා වන දොස්තර අරුන් ගාන්ධි මහත්මයා.

"ඒ වෙනකොට මට අවුරුදු 16,මම මගේ දෙමව්පියන් එක්ක ජීවත් උනේ. අපි පදින්චි වෙලා හිටියේ අපේ සීයා ගොඩනගපු ආයතනයක,ද. අප්‍රිකාවෙ ඩර්බන් නගරයට කි.මි.18 විතර ඈතට වෙන්න. අපිට අසල්වැසියො හිටියෙ නෑ, මොකද ඒක ජනාවාස වඩිපුර නැති ගම්මාන පැත්තක්.මමත් මගේ සහෝදරියන් දෙදෙනාත් අපේ යහලුවන් හමුවීමට, චිත්‍රපටියක් බැලීමට වගේ දේවල් වලට ඔය කි.මි.18 ගෙවාගෙන නගරයට යන්න තමයි පුරුදු වෙලා හිටියේ.

දවසක් උදේ තාත්තාට උවමනා උනා නගරයට යන්න, කාර් එකේ මොකද ඔහුට නගරයේ දවසක සම්මන්ත්‍රණයක් තිබ්බා. මමත් එක පයින්ම කැමති උනා ගමනට. නගරයට කාර් එකේ යන්න ලැබෙනවා කියන්නේ කොයිතරම් දෙයක්ද. මම නගරයට යන නිසාත් මුලු දවසම මම නගරයේ ගෙවන නිසාත් අම්මාගේ කලමණා ගේන්න ලයිස්තුවකුයි, තව නගරයෙන් කරගෙන එන්න කල්දම දමා තිබ්බ වැඩ වගයකුයි පැවරුනා.

මම තාත්තාව සම්මන්ත්‍රණයෙන් බැස්සුවාම තත්තාව අරගන්න සවස 5.00ට එන්න කිව්වා. මම ඉකමන් කරලා පවරපු වැඩ ටික ඉවර කලේ හවස චිත්‍රපටියක් බලන ආසාවෙන්. කොහොමහරි එදා වාහනය service කරන්නත් තිබ්බා. මම මගේ වැඩ ටික ඉවර කරලා වාහනය service එකට දාලා ඉක්මනට චිත්‍රපටිය බලන්න ගියා. එතකොට ටිකක් දවල් වෙලා.
ඒක John Wayneගෙ ලස්සන චිත්‍රපටියක්, මට කාලය යනවා දනුනේ නෑ. කොහොම හරි වෙලාව ගිහිල්ලා සවස 5.30ත් වෙලා. තාත්තාව ගන්න කිව්වෙ සවස 5.00ට. ඉතින් මම ඉක්මන් කරලා චිත්‍රපටි ශාලාවෙන් පිටවෙලා කාර් එකත් අරගෙන තත්තාව ගන්න යනකොට සවස 6.00ත් පහුවෙලා. 
මම යනකොට තාත්තා මම එනකම් මග බලාගෙන ඉන්නව, මට බනීවි කියලා හිතුවත් තාත්ත බොහොම කනස්සලුසහගතව මම පරක්කු වෙන්න හේතුව ඇහුවා. මම කොහොමද John Wayneගෙ  බටහිර චිත්‍රපටියක් බලන්න ගිහින් පරක්කු උනා කියන්නේ, මට ලැජ්ජා හිතුන නිසා මම කිව්ව
"වාහනය හෝදලා තිබ්බෙ නැති නිසා ඉවරකරගෙන එන්න පරක්කු උනා."  

ඔහුට මම කියපු බොරුව අතටම අහු වුනා, මොකද මම දැනගෙන හිටියෙ නෑ ඒ වෙනකොට තාත්තා service station එකට කතා කරලා කියලා. මම කරපු දෙය නිසා ඔහු බොහොම කනස්සලු උනා.



"මම ඔබව උස්මහත් කරපු විදියේ කොතැනක හරි ලොකු වැරැද්දක් වෙලා තියෙනවා, ඇයි ඔබට මට ඇත්ත කියන්න තරම් මා ගැන විශ්වාසයක් නැති උනේ. මට මේ ගැන කල්පනා කරන්න ඕනේ. ඔබ වාහනයත් අරගෙන ගෙදර යන්න. මට තනියම මේ ගැන කල්පනා කරන්න ඔනේ. මම පයින් ගෙදර එන්නම්"
ඔහු තනියම පයින් ගෙදර යෑම ඇරඹුවා. තත්තාට ගෙදර එන්න කි.මි.18ක් පයින් එන්න ඔනේ. මම කියපු බොරුව නිසා තත්තා අඳුරු, අබලන් වෙච්ච, අඩුම තරමේ වීදි පහනක් වත් නැති මාර්ගයේ තනියම ඇවිදිනවා. ඒ වෙනකොට කරුවලත් වැටිලා තත්තාට තනියම යන්න දෙන්නත් බැහැ. ඉතින් මම තත්තා ඇවිදින වෙගයෙන් ඔහුට පිටුපසින් වාහනය පදවාගෙන ගියා. ඔය විදියට පැය 5ක් විතර ඔහුගෙ පිටුපසින් ගෙදරට යනකම් මමත් ගියා.
මම කියපු මෝඩ බොරුව නිසා තත්තා මහත් සන්ත්‍රාපයකට පත් වෙලා මෙච්චර පීඩාවක් විඳීම ගැන මටම මා ගැනම ලැජ්ජයි, ආයෙමත් දිවි තියෙන තුරාවටම මේ වගේ බොරු නොකියන්න මම මටම පොරොන්දු උනා.
 
මේ සිද්ධිය මාව සසල කලා, ජීවිතයේ නොයෙක් අවස්ථා වලදී මගේ මතකයේ මේ සිද්ධිය හොල්මන් කලා. අපි අපේ දරුවන් වැරද්දක් කලාම ඔව්න්ට දඩුවම් කරනවා. නමුත් මගේ පියා එහෙම කලේ නෑ. ඔහු එහෙම කලා නම් මට මේ සිද්ධිය මෙතරම් හිතට කාවදින්නේ නෑ. එහෙම උනා නම් මම මගේ ජීවිතය පුරාවටම මේ වැරැද්ද කරයි මොකද දඬුවම ඉවර වුනාම ඒක හිතෙන් ඉබේටම අමතක වෙනවා. ඒත් මේ සිද්ධිය මට ඊයෙ උනා වගේ මතකයි. මේකයි අවිහින්සාවාදියේ ආශ්චර්යය."
 
ඇත්තටම තලල පෙලලා දරුවො හැදීමයි අවිහින්සාවාදයෙන් දරුවන් ලොකු මහත් කිරීමයි අතරේ ලොකු වෙනසක් ඇතිවෙන බව මේ කතාව කියෙව්වහම මට හිතුනා. පුන්චි කතාවක, සිද්ධියක හිතන්න, තේරුම්ගන්න කොච්චර නම් දෙවල් තියෙනවද........

හාවයි ඉබ්බයි (new version)

හාවයි ඉබ්බයි රේස් තියලා හාවට නින්ද ගිහිල්ල, ඉබ්බා හාවව පරාද කරපු කතාව අපි හැමෝම එපා එනකම් අහපු, පතුරු යනකම් කියපු කියලා දීපු කතාවක්නේ.....
මේ කතාවෙ ඉබ්බගෙ චරිතයෙන් දෙන උපදේශය කලබල නොවී තමන්ට පැවරුන රාජකාරිය නොසැලෙන අධිශ්ඨානයෙන් කලාම දිනන්න පුලුවන් කියලානේ.අපි ගොඩක් දෙනා අහපු කතාව ඉබ්බ දිනුවට පස්සෙ ඉවර වෙනවනේ, ඒ උනාට කතාව ඉවර නෑ තව episode තියෙනවා.

ඔන්න ඉතිරි episode අහලා නැති අයට තමයි මේ කතාව.

ඔන්න රේස් එක පැරදුන හාවා තේරුම් ගත්තා එයාගෙ තිබිච්ච දුර්වලකම්. කොටින්ම කියනවා නම් උවමනාවට වඩා තමන්ගේ හැකියාවන් ගැන විශ්වාසය තියලා,කිසි දෙයක් ගනන් ගන්නෙ නැතුව ඉඳලා තමන්ගේ නොසලකිලිමත්කම නිසානේ රේස් එක පරාද උනේ. ඔය වගේ
over confident වෙලා ඇන ගත්ත අවස්තාවන් කාට කාටත් ඔනේ තරම් ඇතිනේ, ප්‍රසිද්ධියේ නොකීවට.
කිව්වට මොකද... තමන් ඉබ්බව සුළුවෙන් හිතපු එක ගැන හාවට හරියට ලැජ්ජයි, ඇයි ඉතින් මනුස්සයෙකුට මූණ දෙන්නෙ කොහොමද? මනුස්සයෙකුට නම් මොකද තව හාවෙක්ට මූණ දෙන්නෙ කොහොමද?
ඉතින් හාවා ගිහිල්ලා අයෙමත් පාරක් ඉබ්බට චැලෙන්ජ් කලා රේස් එකකට එන්න කියලා. ඉබ්බත් කැමති උනා.ඔන්න මේ පාර හාවා පස්ස බලන්නේ නැතුව හයියෙන්ම දුවලා හැතැක්ම ගානක් ලීඩ් එක තියල තරඟෙ දින්නා.

ඔන්න මේ කතාවෙන් හැමෝම තේරුම් ගත්තා කලබල නොවී තමන්ට පැවරුන රාජකාරිය නොසැලෙන අධිශ්ඨානයෙන් කලාටම දිනන්න බෑ, හැම වෙලාවෙම වේගයට පරාද වෙන්න chance එකක් තියෙනවා කියලා.

හැබැයි කතාව තවම ඉවර නෑ.... තව episode එකක් තියෙනවා,

ඉබ්බත් එහෙම ලේසියෙන් අත අරින කෙනෙක් නෙමෙයි, ඉතින් මෙයා පොඩ්ඩක් කල්පනා කරලා හාවාට තව රේස් එකකට invite කලා. ඕවත් මොන කජු කන වැඩද කියලා හාවත් challenge එක accept කලා. හැබැයි මේ පාර ඉබ්බා ටිකක් කට්ට වැඩක් තමයි කලේ, පරණ  route එක නැතුව අලුත් route එකක තමයි තරඟය පවත්වන්න හාවව එකඟ කර ගත්තෙ. ඔන්න තරඟෙ පටන් ගත්තා හාවා ඉතින් සුපුරුදු පරිදි පණ කඩාගෙන දිව්වා. හැබයි තරඟෙ දිනුම් කණුවට යන්න නම් ගඟකින් එගොඩ වෙන්න ඔනේ. හාවො ඉතින් පීනන්න දන්න එකක්යැ.ඉබ්බා එයාගෙ සුපුරුදු වේගයෙන්ම අවිල්ල පීනාගෙන එගොඩ වෙලා තරඟෙ දින්නා.

ඔන්න ඒපාර කට්ටියම; අපෝ වේගය විතරක් තිබිලා මොකටද හැකියාව,නිපුණතාව(core competence) නැතුව කියලා කියන්න ගත්තා.කොච්චර කොහොම උනත් ඉබ්බට තරඟය දිනන්න පුලුවන් උනේ ඉබ්බට දුවන්නයි පීනන්නයි දෙකම පුලුවන් නිසානේ. හාවට පුලුවන් ඉයෙන් දුවන්න විතරයිනේ.

හැබයි කතාව තවම ඉවර උනේ නෑ, last episode එක තියෙනවා.....

දැන් මේ වෙනකොට මේ තරඟ නිසාම ඉබ්බයි හාවයි හොඳට අඳුරනවා, යාලුකමකුත් අති වෙලා දෙන්න අතරේ. මොනවා උනත් අන්තිම තරඟෙ පැරදුන නිසා හාවට ටිකක් දුකයි. ඉබ්බටත් ඉතින් මේ දුක නොදැනුනාම නෙමෙයි.කොහොම හරි දවසක් මේ දෙන්නා අන්තිම තරඟෙ ගැන පොඩි discission එකක් කරා. අර cricket මැච් එහෙම ඉවර උනාට පස්සේ අරය දින්නෙ කොහොමද මේයා පැරදුනේ ඇයි කියලා discussions තියන්නේ, ඒවගේ එකක්. මේකෙන් පස්සෙ දෙන්නටම තෙරුනා අපිට මේ තරඟෙ මීට වඩා හොඳට කරන්න තිබ්බා, මීට වඩා හොඳට දුවන්න තිබ්බා කියලා.
ඉතින් අයෙමත් අපි මේ තරඟෙ මීට වඩා හොඳට තියමු කියලා ආයෙමත් පරණ route එකේම තරඟෙ organise කලා.

මේක හැබයි කලින් තරඟ වලට වඩා වෙනස් විදියට දෙන්නගෙම සහයෝගයෙන් තම්යි තිබ්බේ. ඔන්න තරඟෙ ආරම්භ උනාම මුලින්ම හාවා ඉබ්බාව උස්සගෙන හයියෙන් දිවා. ගඟ ළඟට අවිල්ලා ඉබ්බා හාවව කරේ තියාගෙන එගොඩට පීනුවා. ආයෙමත් හාවා ඉබ්බාව උස්සගෙන දිනුම් කණුවට දිව්වා. දෙන්නම තරඟෙ දිනුම්. දෙන්නටම සතුටුයි.

මේ සිද්ධියෙන් පස්සෙ සමජයේ හැමෝම තේරුම් ගත්තා තමන්ට පුද්ගලිකව කොච්චර තියෙන හැකියාවන් එකතුකරලා සහයොගයෙන් වැඩ කලොත් වඩාත් සාර්ථක වෙන්න පුලුවන්. මොකද අපි හැමෝටම පුලුවන් දේවල් වගේම බැරි දේවල් තියෙනවා. ඒ වගේම තමයි එක්කෙනෙකු දුර්වල දෙයක් තව කෙනෙක් වඩාත් පහසුවෙන් කරන අවස්ථා තියෙනවා.

ඔන්න ඔහොමයි හාවගෙයි ඉබ්බගෙයි කතාව ඉවර උනේ..

මීට පස්සේ කාට හරි හාවගෙයි ඉබ්බගෙයි කතාව කියලා දෙනකොට ඔක්කොම episode ටික කියල දෙන්න අමතක කරන්න එපා.
මොකද මේ කතාව අද සමාජයට ගොඩාක් වැදගත්. මොකද අද හැමෝම හදන්නෙ තමුන් ලොක්ක වෙන්න. අනිත් අය මොනවා කිව්වත් සහයොගයෙන් වැඩ කිරීමක් නෑ. මොකද එතකොට ලකුණු දාගන්න බෑනෙ. සහයෝගයෙන් වැඩ කලාම ලකුණු ලැබෙන්නෙ බෙදිලානේ. අනික තමයි ජීවිතයේ අපි හැම වෙලාවෙම අනිකාව පරාජය කරන්න නෙමෙයි ජීවිත්යේ අවස්තාවට අනුව කල යුතු දෙය සහයෝගයෙන් කරන්න පුරුදු වෙන්න ඔනේ.එතකොට අපිට නිකම්ම ජීවිතයේ දිනුම ලැබෙනවා. හිත් රිදීම් අති වෙන්නෙත් නෑ.

හදමුද රහ කෑමක්......

අපේ ගෙදර කවුරුත් නෑ, හරිම පාළුයි, නිකම් ඉන්න එකේ කෑමක් හදන්න හිතුනා පාලුව යන්නත් එක්ක. කෑම එක හදන ගමන් පින්තූර ටිකකුත් ගත්තා හදන්න කැමති අයට බලාගන්නත් එක්ක.මේක පොතේ හැටියට හදපු කෑමක් නෙමෙයි. පොතේ විදියට ගෙදර තියෙන ජාති වලින් තියෙන හැටියට හදාපු කෑමක්.....හදලා ඉවර වෙලා කාලා බලලත් ඉවරයි. කිසිම අගුනයක් නම් නෑ.... හික් හික් හික්....


කිසිම හොර බොරුවක් නෑ ඔය උඩින් පින්තූරෙ තියෙන විදියට තමයි හැදුවෙ.

අද හදපු කෑම එක තමයි sweet and sour දැල්ලො කරි එකක්. ඔන්න ඉතින් වැඩි කතා නැතුව මං හදපු විදිය කියන්නම්කො.
ඉස්සෙල්ලාම දැල්ලො 250ග්‍රෑම් (දැල්ලො 4-5 විතර )අරගෙන සුද්ද කරල ගත්තා.ඊට පස්සේ දැල්ලො ටික පින්තූරෙ නොම්බර 1තියෙන විදියටකපා ගත්තා.ඉස්සෙල්ලම දැල්ලා මැදින් පලලා ඊට පස්සෙ හතරට කැපුවා.ඒ කියන්නේ එක දැල්ලෙක්ගෙන් කෑලි 4ක් කැපුවා.

පින්තූරෙ නොම්බර 2 තියෙන විදියට පිහියකින් කතිර තියෙන විදියට යන්තම් පලා ගත්තා, එතකොට අර චයිනීස් කඩ වල තියෙනව වගේ ලස්සනට පේනවා උයලා ඉවර උනාම.

ඊට පස්සෙ මේ කෑලි ටික භාජනයකල දාලා, විනාකිරි මේස හැඳි 2, කහ කුඩු, ලුණු කුඩු,ගම්මිරිස් කුඩු ටික ටික දාලා කවලම් කරලා පැත්තකින් තිබ්බා.(පින්තූරෙ නොම්බර 4 තියෙන විදියට)

ඊට පස්සෙ පොඩි රට ළුෑණු ගෙඩි 3, කැරට් අලයක්,ළුෑණු ගස් 2,(අපේ ගෙදර තිබ්බෙ ඔය කෑලි දෙක විතරයි.)නැත්නම් ලීක්ස් උනත් කමක් නෑ; කිට්ටු කර ගත්තා .අහ්හ්... තව තක්කලි කෑලි ටිකකුත් ඔනේ. (පින්තූරෙ නොම්බර 5 තියෙන විදියට) ඔය ජාති ටිකෙන් අහුරකට අල්ලන ප්‍රමාණෙට කෑළි කපලා අර ගන්න. මං නම් ළුෑණු ගෙඩි ටික හතරට පලලා, කැරට් රවුමට පෙති කපලා,ළුෑණු ගස් ටික ඇදේට කපලා තක්කලි ටික කොටු කැපුවා,. ඒකෙ පින්තූරයක් නම් ගන්න අමතක උනා.

මීට අමතරව සුදු ළුෑනු බික් 2-3 ඉඟුරු කැල්ලක් හොඳට පොඩි වෙන්න තලා ගන්න.(පින්තූරෙ නොම්බර 6 තියෙන විදියට)භාජනයක් ලිපේ තියලා තෙල් මේස හැඳි 3-4 දාලා(පින්තූරෙ නොම්බර 7), තෙල් ටික රත් උනාම කලින් පැත්තකින් තිබ්බ දැල්ලො ටික වතුර බේරලා තෙලට දාන්න. දැල්ලො ටික ඔය විදියට හෙමිහිට තැම්බෙන්න තියන්න, සැරින් සැරේ පොඩ්ඩක් කවලම් කරන්න නැත්නම් අඩිය අල්ලන්න බලයි, ඔහොම විනාඩි 4-5 යනකොට තලා ගත්ත ඉඟුරු සුදු ළුෑණු ටිකත් තෙලට දාන්න(පින්තූරෙ නොම්බර 8). සෝය සෝස් තියනවා නම් ටිකකුත් දාන්න(නොම්බර 9).එතකොට රස වැඩියි.තව තලාපු එනසාල් ඇටයකුයි කරාබු නැටි 1 දැම්මොත් හොඳ රසයකුයි සුවඳකුයි එයි. ඔය ඔක්කොම ටිකක් තෙම්පරාදු වෙන්න තියන්න විනාඩි 2ක් විතර. දැන් මේ වෙනකොට දැල්ලො ටික තැම්බිලා තියෙන්න ඕනේ(විනාඩි 6-7 කට පස්සේ).

දැන් මේකට අර කලින් කපා ගත්ත එළවළු ටික එකතු කරලා වතුර අඬු කොප්ප 1ක් දාන්න(නොම්බර 11). තක්කලි සෝස් මේස හැඳි 4-5, මිරිස් කුඩු තේ හැඳි 1/2 කවලම් කරන්න. කලින් දැල්ලො තිබ්බ බාජනේ තියෙන විනාකිරි ඉස්ම ටිකත් මේකටම දාන්න.ඊට පස්සෙ වතුර නටන කම් වහලා තියන්න. මේ අතරතුරේ කෝන් ෆ්ලොවර් පිටි මේස හැන්දක් ඇල් වතුර ටිකකින් දිය කර ගන්න(නොම්බර 10). වතුර නටනකොට මේකත් එකතු කරලා හොඳට හැඳි ගාන්න(නොම්බර 12). මතක ඇතුව දැන් ගින්දර අඩු කරන්න.
ලුණු රස ඇතිද කියලා බලන්න අමතක කරන්න එපා. සැර මදි නම් ගම්මිරිස් හරි මිරිස් කුඩු ටිකක් හරි එකතු කර ගන්න. සීනි මේස හැදි 2ක් දාලා කලවම් කරලා ලිපෙන් බාගන්න(නොම්බර 13). කොත්තමල්ලි කොළ ටිකක් තියෙනවා නම් හීනියට ලියලා උඩින් ඉහින්න(නොම්බර 14). දැන් ඉතින් කෑම ලෑස්තියි.දෙතුන් දෙනෙක්ට මේක හොඳට සෑහෙනවා.
මතක ඇතුව දැන් කුස්සියත් අස් කරන්න, ගත්ත බඩු ටික තිබ්බ තැන් වලින් තියලා පාවිච්චි කරපු බාජන ටිකත්හොඳට හේඩුවොත් හොඳයි.බාජනෙත් හොඳට වහලා තියන්න සතෙක්වත් වැටුනොත් එහෙම.(නොම්බර 15)
හප්පේ.. මං හදපු එකේ සුවඳ නිසා දෙවෙනි පාරටත් දවල්ට කෑවා... හික් හික් හික්....
මගේ රස පරීක්ෂක තුමා වැඩට ගිහිල්ලානේ , එනකොට හවස් වෙනවා. රෑ කෑමට දීලා ලකුණු දාගන්න ඔනේ....

මේක හදලා බැලුවොත් ගුණ දොස් එහෙම කියන්නකෝ.
ගෙදර ගිහින් අම්මට,wifeට කියල හදා ගන්න print out එකක් අර ගත්තට අමනාපයක් එහෙම නෑ....